Znaczenie słowa: Lobotomia

lobotomia to zabieg chirurgiczny polegający na przecięciu połączeń w korze przedczołowej mózgu, często wykonywany w przeszłości w ramach leczenia różnych zaburzeń psychicznych.

Historia

Termin lobotomia pochodzi od greckich słów "lobos" oznaczających płat i „tomē” oznaczających cięcie. Została opracowana w latach trzydziestych XX wieku przez portugalskiego neurologa António Egasa Moniza.

Procedura

Podczas lobotomii chirurg użyje ostrego narzędzia do przecięcia lub zeskrobania połączeń w płatach czołowych mózgu, aby zmienić zachowanie lub stan emocjonalny pacjenta.

Spór

Stosowanie lobotomii w leczeniu psychiatrycznym budzi duże kontrowersje, a wiele osób krytykuje jej masowe stosowanie i poważne skutki uboczne, w tym zmiany osobowości, upośledzenie funkcji poznawczych, a w niektórych przypadkach śmierć.

Dziedzictwo

Pomimo swojej kontrowersyjnej historii koncepcja lobotomii wywarła trwały wpływ na dziedzinę psychiatrii, prowadząc do postępu w bardziej ukierunkowanych i mniej inwazyjnych metodach leczenia chorób psychicznych.

Przykłady

Oto kilka przykładów schorzeń, w przypadku których lobotomia była kiedyś uważana za metodę leczenia:

• Schizofrenia: W celu złagodzenia objawów u osób, u których zdiagnozowano schizofrenię, często przeprowadzano lobotomię.
• Depresja: Niektórzy pacjenci z ciężką depresją poddawani byli lobotomii w nadziei na poprawę nastroju.

Wniosek

Chociaż lobotomia została kiedyś okrzyknięta przełomową metodą leczenia chorób psychicznych, jej kontrowersyjna historia i szkodliwe skutki uboczne doprowadziły do ​​jej porzucenia we współczesnej praktyce psychiatrycznej. Jednakże dziedzictwo lobotomii przypomina o znaczeniu rozważań etycznych i podejść opartych na dowodach naukowych w leczeniu.